Wat een weekend, wat een sfeer. Een droom van vijf jaar die in vervulling ging. En of het de moeite was. Het EK Running was een schot in de roos. Voor de duizenden deelnemers, maar zeker ook voor de massa enthousiaste toeschouwers langs het parcours. Hoe fijn om met zovelen in dit prachtig decor een marathon te lopen, in het bijzonder met mijn broer Jan en zoon Merlijn. Tof om loopmaatje Dries Verbiest - met wie ik uren getraind heb - met een minuut verschil aan de finish tegen te komen. Ik heb zoveel geleerd van hem, al pas ik het soms te weinig toe.
Dankjewel aan alle supporters. Jullie waren geweldig! De laatste 10 kilometer in Leuven zat ik er door, maar de vele aanmoedigingen stuwden me vooruit.
En nu op naar de titel van Europese Culturele Hoofdstad. Want LOV2030 was overal dit weekend. Ik ben er trouwens van overtuigd dat het EK Running prima spoort met de opbouw van Leuven & Beyond LOV2030. Misschien zijn we wel gestart met een reeks regiomarathons met Leuven als kloppend hart, de start in buurtsteden, de trein als toeleider en de streek, haar mensen en het indrukwekkende erfgoed als het verbindend decor.
